دانلود رمان انقضای عشق تو از آذر یوسفی و زهرا زنده دلان

موضوع اصلی رمان انقضای عشق تو

بی حوصله و خسته، در جواب مرد مرتب و خوش پوشی که جلوم نشسته بود گفتم: -تور ترکیه رو بهتون پیشنهاد می کنم. هم توی این فصل آب و هواش خوبه، هم مکان های گردشگری فوق العاده ای داره. سری تکون داد. مشغول بررسی کاتالوگ ها شد و بی اراده، برای بارهزارم به در ورودی خیره شدم. قلبم ریتم تپش هاش تند شده بود و حواسم مدام پرت می شد. هر لحظه فکر می کردم الان درو باز می کنه و میاد تو! با اون نگاه نافذ و وحشیش نگاه کوتاهی به کارمنداش میندازه و با ابهت همیشگیش همه رو وادار می کنه تا جلوی پاش بلند شن. بعدشم بدون اینکه به کسی توجهی کنه، راهشو می کشه و به سمت اتاق ریاستش میره. -خانم با شمام! شونه هام از صدای بلندی که من رو خطاب قرار داده بودند، بالا پریدند. نگاه گیج و منگم رو به مرد مقابلم دوختم و دست پاچه جواب دادم: -عذر می خوام! چی فرمودید؟ -تور گرجستان دارید؟ – بله داریم.

باز هم سری تکون داد و برای سفر به گرجستان بلیط رزرو کرد. با رفتن اون مرد، خسته و عصبی سرم رو بین دستام گرفتم و به مانیتوری که جلوی چشمام بود خیره شدم. یک هفته ای بود که ندیده بودمش! شبیه به معتادی شده بودم که فقط اجازه داره اون ماده ی اعتیاد آوری لعنتی رو از دور ببینه! نه می تونه اون رو برای خودش داشته باشه و نه می تونه ترکش کنه. فقط باید بسوزه و بسازه! -جانای من چطوره؟ هین بلندی کشیدم و به پارسایی که مثل جن پشتم ظاهر شده بود نگاه کردم. در حالی که گردنم رو چرخونده بودم که ببینمش، چشم غره ی تپلی حوالهش کردم و با عصبانیت گفتم: -یه بار نشد مثل آدم رفتار کنی. ترسیدم روانی! کنارم ایستاد و خم شد. لپای تپلم رو محکم کشید و با لذت و حرص گفت: -آخ من فدای این لپای آویزونت که وقتی حرص می خوری اینجوری سرخ میشن! بقیه به این رفتارای پارسا عادت کرده بودند

و دیگه کسی با قربون صدقه هایی که خرجم می کرد به شک نمی افتاد! حالا دیگه همه می دونستند پارسا برادر منه! به سرعت آینهمو از کیفم بیرون کشیدم و صورتم رو توش نگاه کردم. دوست داشتم خودمو بکشم! لپای تپل و سفیدم، از استرس و نگرانی و فشار دستای پارسا روشون، سرخ شده بودند! اگه باربد من رو با این لپا می دید، پیش خودش چه فکری می کرد؟ حتما مثل بقیه من رو شکل دختر بچه های خوردنی می دید! من نمی خواستم تو نظرش شکل بچه ها باشم! نمی خواستم! کیفم رو چنگ زدم و از پشت میزم بلند شدم. به سرعت سمت دسشویی رفتم و مقابل آینه ی روشویی، کرم پودر رو روی پوستم خالی کردم. مشغول پخش کردن کرم پودر بودم که صدای در آژانس رو شنیدم و بعد از او، صدای قدم های محکمش رو! خودش بود! باربد من! بغضم توی گلوم نشست. اومد و من نبودم تا ببینمش! حالا مجبور بودم تا عصر صبر کنم

تا از اتاقش بیاد بیرون و من یه لحظه، فقط یه لحظه به اون قد و بالای بلندو هیکل چهارشونه و پر عضله، به اون چشمایی که دقیقا نمی دونستم چه رنگین، به اون صورت جذاب و فک زاویه دار، به اون غرور و ابهت، نگاه کنم. در حالی که اشک می ریختم، همه ی آرایشم رو پاک کردم. دیگه از این عشق یک طرفه خسته شده بودم! از اینکه حتی یک نگاه بهم نمیندازه، از اینکه هیچ کس درکم نمی کنه، از این لپای تپل که بیشتر من رو شبیه دختر بچه ها نشون میده، از این موهای فر و مشکی و چشمای گرد، از اینکه هرکس نگاهش بهم می افته، جای اینکه جذاب و زیبا خطاب بشم، گوگولی مگولی صدام کنه، خسته شدم! من، خسته شدم! از دسشویی بیرون زدم و با حالی گرفته پشت میزم نشستم. یادم نیست تا عصر چه طور گذشت. حتی همراه بچه ها نرفته بودم تا ناهار بخورم. حتی جواب شوخیای پارسارو نداده بودم!