رمان ماتیک به قلم حنانه فیضی، در ژانر استاد و دانشجویی نوشته شده و مناسب برای تمام کسانی است که این ژانر رو دوست دارند. صحنه های عاشقانه زیاد داره و در عین حال انتقامی است. رمان ماتیک به قلم حنانه فیضی، روایت گر پسری لجباز به اسم ساواش است. استاد دانشگاه لادن! و دختری شیطون را دارد که زیر بار حرف ...

رمان گل گیس به قلم ریحانه نیاکام، داستان دختری به نام گلی است که توسط عزیز ترین فرد زندگی‌اش، مورد تعرض قرار می‌گیرد. آن هم به خاطر عشقی ممنوعه و نادرست. توسط حاج حسام، مردی سی و نه ساله که متاهل است و یک بچه دارد و گلی در دستان او بزرگ شده. روایت غمگین در عین حال عاشقانه دارد. رنج و غم ...

تو خونه‌ی برادرم، توسط بهترین دوستش بهم تجاوز شد… اون منو با دوست دخترش اشتباه گرفت. خونه تاریک بود و چیزی‌ و نمی‌دید… مست بود و نفهمید من ماهینم، خواهرِ میلاد و همه چیز با اون اتفاق، در عرض یه چشم به هم زدن تبدیل به طوفان شد. شاید در ابتدا هدفم از نوشتن رمان آن شب ایجاد سرگرمی بود ولی دیدگاهای متفاوتی ...

دختر حاج سید غلام رضا ملکوت، قاضی کاشانی ، از خانه به قصد خروج از مرز، توسط یک قاچاقی به نام منوچهر، فرار می کند، در مسیر تریلی حاوی بشکه های بنزین، منفجر می شود، و نام ستیلا سادات ملکوت، در لیست، اجساد سوخته شده ی غیر قابل شناسایی ، قرار می گیرد. همه چیز به اینجا ختم نمی ...

نسا و حامد دچار اقدام گناهی نابخشیدنی می شن اما نسا خیلی زود به خودش میاد و تموم تلاششو می کنه که جبران کنه اما حامد اصرار به ادامه مسیر داره در این میان رایان در سرراه نسا قرار می گیره که نسا فکر می کنه فرشته پاک و معصومیه که می تونه بااون گذشته رو جبران کنه اما ...

ماحی که از یه گذشته بسیار تاریکی بیرون اومده و در پی همون گذشته نوزاد تازه به دنیا اورده اشو ازش می گیرند و از سر لجبازی تصمیم می گیرد تن فروشی کنه اما دقیقا همون باراول امیرسالار مقابلش می ایسته که زنش از بیمارستانی که پسرشو به دنیا اورده فرار کرده و از کشور خارج شده… حالا امیرسالار مونده و ...

یه دختر ساده و درسخون به نام مونا تو تب عشق پسری به نام‌ ساسان می سوزه که عموی اون‌ پسر، مردی به نام روزبه ست که عاشقانه مونا رو می خواد و از دور کنترلش می کنه ولی نمی دونه که برادرزاده اش درگیر عشق موناست، پدر‌ مونا با منشی روزبه تصادف می‌کنه و اون‌ دختر می میره، ...

کاش گریزی بود از اینجای قصه که من ایستاده ام تا آن سر ابرهای شمالی که تمام سال بی بهانه می بارید و درختانی را سبز می کرد که بعد از رفتن تو کمر شکسته بودند. کاش گریزی بود رفتنی, از اینجای شهر تا هرجایی که تو را مدام تکرار نمی کرد. تو رفته بودی من رفته بودم اما از هم جدا نمی شدیم. قسمتی از تو در سرم جا مانده بود زیر انگشتانم که تمام زمستان خواب می ...