“آنا بعد از ده سال دوری به ایران برمی‌گردد. در فرودگاه با مرد جوانی روبه‌رو می‌شود. مردی که انگار او را خوب می‌شناسد! او با صمیمیت با آنا حرف می‌زند و نشانه هایی به او می‌دهد که آنا متعجب می‌شود! اما مشکل اینجاست..آنا او را نمیشناسد. مرد گمان میکند آنا با او شوخی میکند و قبل از رفتن به او یاد آوری میکند که قولی که به او داده را فراموش نکند!
چند ساعتی گذشت و همونطور چهار زانو زده روی تخت نشسته بودم و چشمام بسته بود. با باز کردن چشمام و دیدن پنجره دایره ای شکل توی اتاق متوجه طلوع خورشید شدم. خمیازه ای کشیدم اما همچنان خوابم نمی اومد. بیشتر حالت گیج بودن بود تا خواب. دراز کشیدم و سرمو زیر پتو بردم. چشمام یکم گرم شد… آهسته پلک زدم و همین که خواستم بخوابم یهو صدای پیام گوشیم اومد. سرمو از زیر پتو بیرون بردم دستمو گذاشتم روی پا تختی و گوشی رو برداشتم. پیامو باز کردم و با دیدن متن خواب از سرم پرید و صاف رو تخت نشستم و زیر لب خوندم : «فکر کنم دیروز یکم زیادی پیش رفتم معذرت میخوام»
به شماره ناشناس نگاه کردم. – این چی میگه؟اشتباه گرفته. و گوشی رو خاموش کردم و گذاشتم سرجاش و دراز کشیدم و چشمامو بستم؛ -کسی اینجا شماره منو نداره پس مسلماً اشتباه شده. آره بابا. انقدر بدم میاد از آدمایی که اشتباه بهم پیام میدن مزاحم خوابم میشن… یهو پتو رو کنار زدم و صاف سرجام نشستم : – زیادی پیش رفتم؟ چیو پیش رفته! این کی بود ! بلند شدم و از اتاق بیرون رفتم و به اطراف نگاه کردم – کسی نیست؟ کل خونه رو سکوت گرفته بود، روی پله ها ایستادم و درحالی که به فضای کم نور پایین پله ها نگاه میکردم موهای بلندمُ پشت گوشم فرستادم و به لباس خواب بلند و سفید رنگ توی تنم پوزخندی زدم.
قشنگ تیپم توی این خونه در اندشت تاریک مثل یه روح سرگردان انتقام جو بود! یه دختر با موهای بلند و لباس سفید… با همون پوزخندی که گوشه لبم جا خوش کرده بود یکی، یکی پله هارو پایین رفتم. – مسخره است. همونطور که پله هارو پایین میرفتم زیر لب زمزمه کردم : – راه… رویام..ُ چه زود… دزدید… غمگین به در خونه خیره شدم : – من.. یلدام شب دور از خورشید. وارد آشپزخونه شدم و کلید قهوه سازو زدم و روی صندلی پشت کانتر نشستم. دستمو زیر چونه ام گذاشتم و به در خیره شدم. – چه تراژدی تلخی. حتی یک نفرم نیومد منو ببینه. برای خودم قهوه ریختم و همونطور که خیره به در بسته بودم فنجونُ نزدیک لبم بردم و مشغول خوردن شدم.
