نغمه شب سر گذشت نغمه است. دختری که بخاطر حضور تو خانواده ای که بهش فرصت تجربه کردن و رشد کردن نمیداد، خیلی گوشه گیر و منزوی شده بود.
وضع مالی خیلی خوب پدرش باعث میشد نغمه برای معاشرت محدودیت داشته باشه و از طرفی زیر ذره بین اطرافیان باشه. اما شرایط با دانشگاه رفتن نغمه تغییر میکنه، مخصوصا که یکی از شرکای پدرش، میخواد بهش کمک کنه! اونم چه شریکی ! این رمان بر اساس یک زندگی واقعی نوشته شده و مربوط به حوالی سال ۱۳۹۶ میشه.
اسم ها، مکان ها و تاریخ ها تا حد ممکن تغییر داده شده تا از حریم شخصی شخصیت های داستان حفاظت بشه. امیدوارم در کنار سرگرمی تجربه های بیان شده داستان برای مخاطبین عزیز مفید باشه.
پایان خوش
دور تا دور خونه ما حیاط داشت ولی حیاط پشت خونه چهار برابر کل خونه و حیاط جلو بود.
در رو باز کردم و اول سرک کشیدم.
هنوز همه نیومده بودن اما همین تعداد هم نصف حیاط رو پر کرده بودن.
عمه هام بودن با بچه ها و عروس و داماد ها.
دائیم اینا هم اومده بودن.
هر سال تولد من کل خانواده می اومدن.
هر سال!
این بیشتر یه مهمونی برای مامانم بود تا من.
چه از اون موقع که بچه بودم و هدیه ها وسیله های دکوری و تزئینی خونه بود!
چه الان که تو این سن هدیه ها همه پاکت پول و سکه و نیم سکه!
خواستم برگردم داخل و دیرتر برم بیرون که صدای زن عمو از پشت سرم گفت
-سلام نغمه جون!
هول خورده برگشتم سمت صداش و گفتم
-سلام زن عمو!
لبخندی زد و در حالی که روسریش رو میبست گفت
-چادر نماز رو گذاشتم رو میز شاید کس دیگه بخواد نماز بخونه
نگاهی به سر تا پا من انداخت
پیراهن ارغوانیم بالاش یه سمت کامل باز بود و سمت دیگه یه گل بزرگ رو سر شونه داشت.
قدش هم کوتاه بود.
تو خانواده ما همه همینطوری بودن
اما زن عمو کلا متفاوت بود.
به سمت در رفت و گفت
-البته فکر کنم اینجا هیچ کس دیگه جز من نماز نمیخونه.
طبق عادت چیزی نگفتم.
