این رمان سر گذشت واقعی یکی از آشنایان هست که خودشون شخصا برای من تعریف کردن و تصمیم گرفتم اتفاقاتی که در حول و محورِ زندگیشون داشته، در قالب رمان بنویسم.
بخشی از اون زاده ذهنه ولی ماجراهایی که در بطن رمان گنجونده شده بر حسب واقعیت هست که با کمی تغییرات از سرگذشت دو خواهر، ریحانه و رعنا نوشته شده…
– تجربه واقعی دیگران و پیموندنِ راه اشتباهی که منجر به درگیری مشکلات در جامعه و خانواده‌ها می‌شه…
– اعتماد پدرو مادرها و صمیمیتِ بی‌جاشون نسبت به اقوام نزدیک، که گاهی منجلاب درون همین جامعه‌های کوچیک رخ می‌ده.
نمونه‌ش اعتماد بی‌جای مادر ریحان و پروبال دادن به خواهر زاده‌ش که مرتب تکرار می‌کنه ” بهادر همه کاره‌ی ماست” و همین باعث می‌شه بهادر بدون در نظر گرفتن حرمتی، به امور کارهای دخترهاش اشراف زیادی داشته باشه.
و مسئله‌ی بعدی حمایت نکردن خانواده‌ها از مشکلاتِ فرزندان هست.
مثلا وقتی مادر ریحانه به اشتباه دخترش پی می‌بره، به جای حمایتش یا گوش دادن به مشکلش، اولین کسی هست که به دخترش سنگ می‌زنه و اونو از خونه طرد می‌کنه و این بخش تازه‌ای از مشکلات دخترش هست…
از دستشویی بیرون اومدم و رو مبل نشستم،مامان چادر گل گلیشو رو همون بلوز و شلوارش سر کردکه دوباره گفتم:
-آره از رنگ وروت معلومه که خوبی .
-قرص میخورم خوب میشم .
مامان عین میر غضب نگام کردکه دیگه بیخیال شدم،از خونه بیرون زد،درسته ساختمون ما مشترک بودویه جورایی خونوادگی حساب میشد اما مامانم بخاطر حضور عمورضا(شوهر خالم) همیشه واسه رفت وشدش توساختمون چادر سر میکرد،از جا بلندشدم هنوزم معدم دردمیکرد،انگار دردش بیشتر میشد تا کمتر ..
